Prvi stanovnik grada poslije 22. Juna 1958

►Ibrahim Bajraktarević – Braja je prvi stanovnik Srebrnika koji
je rođen poslije 22. juna 1958. godine

Dakle, prvi poslije teritorijalnog ustroja opštine Srebrnik… Diplomirani arhitekta, čovjek čija se sudbina višestruko isplela sa sudbinom grada. Sa njim razgovaramo o urbanističkoj slici grada koja mu nije sasvim po volji, dalje nam priča: “Ja sam se tog 26.juna 1958..godine rodio u kući mog djeda Selima Sofića. Nisam baš u kući. Majci je, i tim ženama bilo neugodno zbog djeda da se porađa u kući pa je izašla na meraju, pred kuću, i tu me rodila. Gore sam ostao dok me majka dojila, ali opet ne znam koliko je to tačno jer me zadugo dojila – vjerujem da je to bilo 2 do 3 godine. Tako je to prije bilo. Vjerujem da mi je iz tih okolnosti ostala ljubav prema prirodnom i prirodi.

Planiranje grada i izradu projektne dokumentacije prvi je pokrenuo Husein Lelić, on je prvi imao viziju grada, urbanih zona, gdje se šta može graditi, te da se za Srebrnik grad uradi urbanistički projekat. To je rezultiralo ono starom maketom grada koja je dugo stajala u urbanizmu, a radio je jedan istaknuti urbanista iz Beograda. To je za urbanizaciju grada dosta značilo.

Poslije su se gradili regulacioni planovi, tako su se proširivale granice grada. Daljnu urbanizaciju grada, tj regulacione planove je radio prof. Hamidović Muhamed, sa arhitektonskog fakulteta u Sarajevu…Planirati izgradnju u prijašnjim vremenima je bilo lakše jer su bili poznati nosioci razvoja, koji su imali svoje planove. Sad je teško izuzetno pravit plan jer su subjekti usitnjeni, nosioci razvoja nejasni i više nema organizovane strukture.

To prije nije mogao svako radit, a sad ih opština ne reguliše dovoljno, i tu se radi o bahatosti pojedinaca. Struka i inspekcije nisu toliko jaki da to mogu zaustaviti. Limiti koji bi to morali regulisati ne postoje. Više ti ne možeš pretpostaviti šta će se u gradu graditi, pogotovo se ne može znati ko će šta poželjeti. Onaj ko ima pare “pazaišćili” nešto i teško ćeš ga spriječiti u tome. Naša je sreća što smo mi tek grad u razvoju i nismo zarobljeni starom gradnjom.

Biće prava šteta ako ne napravimo lijep grad za ovo vrijeme, sa svim standardima jer gradimo s “ledine”. Samo trebamo ojačati te službe urbanističke i inspekcijske i one koje planiraju. Mi smo mali grad i nama ne trebaju velike zgrade…

Preneseno iz lista Ševak broj 5, 2011 godina.