Poslije 72 dana provedena ispred kapije fabrike u kojoj su radili, radnici Dite, kojih je od privatizacije 2005. godine preostalo 138 od ranijih 360, su ponovno potpuno prepusteni sami sebi. Dugogodisnjim zanemarivanjem problema od strane resornog kantonalnog ministarstva kao i sindikata, koji su zapoceli privatizacijom i neispunjavanjem uslova od strane vlasnika, i od tada samo rastu, radnici Dite su primorani boriti se za najosnovnija prava, plate za 18 mjeseci, radni staz nepovezan u posljednje tri i po godine te uplatu doprinosa i poreza sto nije ucinjeno u proteklih 40 mjeseci.
Jasno je da ce sadasnji privatni vlasnik fabrike rjesenje vidjeti jedino u prodaji iste, ne osvrcuci se na prava i zahtjeve radnika, ali smatramo da je na kantonalnoj vladi da ne dozvoli potpuno unistenje ovog nekada znacajnog resursa te da se maksimalno i na svaki moguci nacin angazuje ne samo na realizaciji dosadasnjih zahtjeva radnika vec i na osiguravanju ponovnog pokretanja proizvodnje.
Nazalost, i Dita je, kao i mnoge fabrike na Tuzlanskom kantonu, posljedica despotskog odnosa vlasti spram resursa i ekonomskih dobara kojima smo raspolagali a kojih je sve manje. U tom kontekstu znamo da je fabrika Dita, nekadasnji ponos Tuzle, jedna u nizu fabrika kojima je ekonomski opstanak upitan, ali nazalost sa ovakvim indolentnim odnosom vlasti sigurno nije i posljednja.
Nasa Stranka Tuzla poziva organe vlasti da vode racuna o kvalitetu ugovora o privatizaciji koje zakljucuju, da pravovremeno reaguju u slucaju krsenja i odstupanja od istih, ali i da snose odgovornost prema radnicima koji ostaju bez posla zbog losih privatizacijskih ugovora i neizvrsenja istih.
OO Nasa stranka Tuzla